معنی ازرق پوش در فرهنگ فارسی عمید

صوفی، پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان / رخصت خبث نداد ار نه حکایت ها بود (حافظ - ۴۱۴)، مکار، حیله گر

معنی ازرق پوش در لغت نامه دهخدا

آنکه جامۀ نیلگون پوشد.

آنکه لباس نیلگون پوشد

کسی که جامه کبود پوشد، صوفی، کنایه از صوفیِ ریایی

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

زره پوشیده، کسی که زره بر تن کرده، زره دار، در امور نظامی وسیلۀ نقلیه ای که از صفحه های محکم فلزی پوشیده شده و گلوله به آن اثر نمی کند

(دَ / دِ)

کسی که لباس کبود می پوشد مانند صوفیان. (ناظم الاطباء). رجوع به زرق شود

(اَ دَ / دِ)

پوشیده از عرق. پوشیده از خوی. آلوده به عرق:
شبنم غصه تراود ز رگ و ریشه گل
صبح از نشئۀ می چهره عرق پوش مکن.
علی خراسانی (از آنندراج)

کسی که زره پوشیده، آنکه با زره مجهز است و گلوله های معمولی بدان اثر نکند کشتی زره پوش، تانک

کسی که زره بر تن کرده، تانک

دماغه و پایانه هر چیز

پشته ای تاریخی که محل عمارت و خانه جلال ازرک بوده است